Al-Saja’ Al-Qur’ani ‘Inda Imam al- Baqillani (Dirasah Tahliliyah Naqdiyah)

• Main Authors: Mohd. Esa, Farahanim, Daud, Nadwah
• Format: Article
• Language: Arabic
• Published: University of Darussalam Gontor 2020
• Subjects: BL Religion; BP134.S3 Quran and Science
• Online Access: http://irep.iium.edu.my/87451/7/87451_Al-Saja%E2%80%99%20Al-Qur%E2%80%99ani%20%E2%80%98Inda%20Imam%20al-%20Baqillani%20%28Dirasah%20Tahliliyah%20Naqdiyah%29.pdf; http://irep.iium.edu.my/87451/; https://ejournal.unida.gontor.ac.id/index.php/quranika/article/view/3832/pdf_13

This Article discusses the arguments that announced by Imam al-Baqillani to deny the existance of saja’ in the Holy qur’an. Imam al-Baqillani stated four arguments in this regard. The first, saja’ is created by shaman. Saja’ is one of human speech type that means relied on the word. Saja’ has unperfect measure. The second, the writer discusses the issue of saja’ in the holy Quran. It assumed that shaman’s creation are compositional and faked. However, the principle of saja’ in Al qur’an is on the contrary. It was because that the decree of Allah is not human saying.It was miracle in words and meaning. Saja’, in Al-Qur’an, rhetorically,aimed to strengthen the meaning carried. This character is definitely different with the arabic poetry with the unperfect saja’. ***************************************************** Artikel ini membincangkan dalil-dalil yang dibawa oleh Imam alBâqillânî dalam menafikan kewujudan saja dalam Al-Qur’an. Imam al-Bāqillānī menyampaikan empat hujah dalam hal ini iaitu: saja ialah ciptaan dukun, saja ialah sejenis bentuk pengucapan manusia, yang maknanya tertakluk kepada kata-kata, dan saja mempunyai wazan yang tidak sempurna. Kedua-dua penulis membincangkan isu tersebut dan membuat kesimpulan bahawa yang didakwa sebagai ciptaan dukun bersifat penggubahan dan kepuraan, tetapi hakikat saja dalam Al-Qur’an adalah sebaliknya kerana ia adalah firman Allah bukan pengucapan manusia, berupa mukjizat dari segi perkataan dan makna. Saja dalam Al-Qur’an secara retoriknya bertujuan memperkukuhkan makna yang dibawa. Dan sifatnya berlawanan sama sekali dengan puisi Arab yang kadang saja nya tidak sempurna.