Pengaruh gaya keibubapaan dan pengetahuan keagamaan ke atas kesediaan mengubah tingkah laku dalam kalangan remaja di Malaysia dan Brunei: Persepsi sokongan sosial sebagai penyederhana

• Main Author: Khairani Kaharuddin
• Format: Thesis
• Language: English; English
• Published: 2023
• Subjects: HQ793-799.2 Youth. Adolescents. Teenagers
• Online Access: https://eprints.ums.edu.my/id/eprint/39110/1/24%20PAGES.pdf; https://eprints.ums.edu.my/id/eprint/39110/2/FULLTEXT.pdf; https://eprints.ums.edu.my/id/eprint/39110/

Kajian dijalankan bertujuan untuk meneroka pengaruh yang dimainkan oleh gaya perapatan keibubapaan dan pengetahuan keagamaan ke atas kesediaan mengubah tingkah laku dalam kalangan remaja di Malaysia dan Brunei. Dua jenis gaya perapatan keibubapaan yang dikaji adalah perhatian dan kawalan, yang mana setiap gaya perapatan keibubapaan ibu dan bapa diukur secara berasingan. Kajian ini juga melihat peranan sokongan sosial daripada tiga sumber iaitu individu signifikan, keluarga dan rakan sama ada sumber tersebut bertindak sebagai penyederhana ke atas hubungan gaya perapatan keibubapaan dan pengetahuan keagamaan dengan kesediaan mengubah tingkah laku remaja. Kajian adalah secara pendekatan kuantitatif yang menggunakan set soal selidik untuk mendapatkan data kajian. Seramai 949 orang remaja yang dibahagikan kepada dua negara, iaitu Malaysia (702 orang) dan Brunei (247 orang). Responden terdiri daripada remaja yang berumur 18 hingga 21 tahun. Soal selidik yang digunakan adalah The Parental Bonding Instrument (PBI) untuk mengukur gaya perapatan keibubapaan, alat kajian mengukur pengetahuan keagamaan oleh Fauziah, Norulhuda, Khadijah, Mohd Suhaimi, Noremy dan Salina (2012), Mutidimensional Scale of Perceived Social Support (MSPSS) untuk mengukur sokongan sosial, dan Readiness for Change Assessment untuk mengukur kesediaan mengubah tingkah laku remaja. Hasil kajian mendapati bahawa pengaruh ibu secara perhatian menyumbang kepada kesediaan mengubah tingkah laku remaja di Malaysia, manakala di Brunei pula kawalan ibu yang menyumbang kepada kesediaan perubahan. Bagi gaya perapatan keibubapaan bapa di Malaysia didapati dimensi perhatian dan kawalan keduanya menyumbang kepada kesediaan perubahan, manakala di Brunei hanya kawalan bapa yang memberikan sumbangan pengaruh. Pengetahuan keagamaan didapati tidak menyumbang secara signifikan ke atas kesediaan mengubah tingkah laku remaja di Malaysia dan Brunei. Dari aspek sokongan sosial, hanya sokongan daripada keluarga yang menyumbang kepada kesediaan mengubah tingkah laku remaja di Malaysia, manakala sokongan daripada individu signifikan dan rakan mempengaruhi kesediaan mengubah tingkah laku remaja di Brunei. Dari aspek peranan sebagai penyederhana, sokongan sosial individu signifikan bertindak sebagai penyederhana dalam hubungan perhatian dan kawalan ibu dengan kesediaan mengubah tingkah laku remaja di Malaysia, sokongan sosial keluarga bertindak sebagai penyederhana dalam hubungan perhatian ibu dengan pembolehubah terikat. Manakala, sokongan sosial individu signifikan bertindak sebagai penyederhana dalam hubungan perhatian bapa dengan pembolehubah terikat. Didapati sokongan sosial tidak bertindak sebagai penyederhana dalam hubungan gaya perapatan keibubapaan dengan kesediaan mengubah tingkah laku remaja di Brunei. Sokongan sosial juga tidak bertindak sebagai penyederhana dalam hubungan pengetahuan keagamaan dengan kesediaan mengubah tingkah laku remaja di Malaysia dan Brunei. Dari aspek perbezaan, didapati remaja di Malaysia menerima perhatian ibu lebih tinggi daripada remaja di Brunei. Manakala, remaja di Brunei menerima perhatian bapa lebih tinggi berbanding remaja di Malaysia. Implikasi kajian ini kepada ibu bapa adalah menjelaskan bahawa kepentingan ibu bapa dalam memilih gaya perapatan keibubapaan yang betul. Hal ini kerana, gaya perapatan keibubapaan yang diamalkan sangat berperanan penting ke atas pemilihan tingkah laku atau kesediaan remaja untuk mengubah tingkah laku yang lebih baik.