Penggunaan telefon pintar dan tahap nomofobia dalam kalangan murid berkeperluan khas di sekolah menengah
Kajian tinjauan ini dilaksanakan bagi mengenalpasti penggunaan telefon pintar dan tahap nomofobia dalam kalangan murid berkeperluan khas di sekolah menengah. Nomofobia merupakan satu keadaan di mana individu akan berasa takut dan bimbang apabila telefon pintar tidak bersama mereka. Murid berke...
Saved in:
| Main Authors: | , |
|---|---|
| Format: | Article |
| Language: | English |
| Published: |
Penerbit Universiti Kebangsaan Malaysia
2020
|
| Online Access: | http://journalarticle.ukm.my/17038/1/38792-143347-1-PB.pdf http://journalarticle.ukm.my/17038/ https://ejournals.ukm.my/gmjss/issue/view/1357 |
| Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
| Summary: | Kajian tinjauan ini dilaksanakan bagi mengenalpasti penggunaan telefon pintar dan tahap
nomofobia dalam kalangan murid berkeperluan khas di sekolah menengah. Nomofobia
merupakan satu keadaan di mana individu akan berasa takut dan bimbang apabila telefon pintar
tidak bersama mereka. Murid berkeperluan khas dengan nomofobia terdedah kepada pelbagai
kesan negatif dari segi perkembangan kemahiran motor, pencapaian akademik mahupun sosial.
Soal selidik telah ditadbir terhadap 285 orang murid dari empat buah sekolah menengah
pendidikan khas yang mengalami sama ada masalah pembelajaran, kurang upaya pendengaran,
kurang upaya penglihatan, kurang upaya pertuturan atau kurang upaya fizikal. Statistik deskriptif
yang melibatkan frekuensi, peratus, nilai min serta sisihan piawai telah digunakan bagi
menganalisis data berkenaan tempoh penggunaan telefon pintar, tujuan penggunaan dan tahap
nomofobia. Statistik inferensi melalui Ujian-T Dua Sampel Bebas pula membandingkan tahap
nomofobia dari aspek jantina manakala Anova Sehala membandingkan tahap nomofobia dari
segi tempoh penggunaan telefon pintar. Dapatan kajian menunjukkan murid-murid sekolah
menengah pendidikan khas mengalami tahap nomofobia yang sederhana. Wujud perbezaan yang
signifikan antara jantina, dengan lelaki menunjukkan tahap nomofobia yang lebih tinggi namun
tidak menunjukkan perbezaan yang signifikan bagi tahap nomofobia dari segi tempoh
penggunaan telefon pintar. Kajian ini memberi implikasi kepada peranan guru, ibu bapa dan
komuniti dalam mengawal penggunaan telefon pintar serta mengurangkan tahap nomofobia
murid-murid berkeperluan khas melalui pelaksanaan program-program dan intervensi bagi
menggalakkan perkembangan mereka ke arah yang lebih positif. |
|---|